3 Ekim 2007 Çarşamba

Bayramlara bir ek'te benden...


30 Aralık 2006 tarihinde kendi blogumda yazmış olduğum yazı geldi aklıma oMar'ın yazısını okuyunca.... Bende 1 yıl önce yazdığım yazıyı sizlerle paylaşmak istiyorum... Sakın ağlamayın biraz duygusal :))


Küçüklüğümün bayramlarını anımsıyorum her zaman... Benim oğlum benim kadar şanslı olamayacak diye düşünüyorum. Çünkü biz her bayram bavulları toplar köyümüze giderdik. Orda babamın bütün kardeşleri çoluk çocuk bir arada olurduk... İlk gün birbirimizle kaynaşma olur ikinci günden sonraki zamanlar ise haylazlık zamanlarımız olurdu... Bayram sabahı erkenden kalkar bayramlıklarımızı giyer dedemin ve babaannemin elini öperdik ve sonra tüm büyüklerimizin... Ardından bayram harçlıklarımızı toplardık. Ben biriktirmeyi tercih ederken sevgili abicim gidip harcardı ama sağolsun hep benide kollardı kendi paralarıyla banada alırdı :))) Çatapat, mantar tabancası, füze :)) Leblebi tozu vs... aklıma bunlar geliyor... En küçük kuzen ben ve Yurdaer hep beraber takılırdık. Köyün muhtarı ve veterineri amcamın tarihi geçmiş ilaçları attığı yerden bulur onlarla oynardık. Çok bilinçliymişiz ki hiç onları yeme girişimimiz olmadı annemler görseler kesin telaşlanırlardı , benimde oğlumu görsem telaşlanacağım gibi... Diğerleri bizden büyük oldukları için istemezlerdi kaçarlardı :))) Birtek sevgili Dilek ablam hiç bırakmazdı beni... Bunları niye yazıyorum dün gece rüyamda onu gördüm... Yine benim için biryerlere koşturuyordu...:)) Ne güzel günlerdi şimdi kazık kadar olduk dedemiz ve babaannemiz allah rahmet eylesin artık hayatta değiller ve o yüzden köy maceralarımız sona erdi...


Bunun dışında köye gitmediğimizde bayramlarda anneanneme ve dedeme giderdik. Canım dedecim her bayramda birlikte kahvaltı etmek isterdi dayımlar ve biz ailece dedemin sofrasında kalabalık bir şekilde kahvaltımızı yapardık. O kadar güzel o kadar lezzetliydiki o sofra tadı hala damağımda... Ama dedemin vefatıyla bayram sabahlarımızda bitti. O güzel günler, o birliktelik o beraberlik eskide kaldı... Bir araya geldiğimizde hala çok eğlenceliyiz hala beraberiz ama birlikte kahvaltı yapmıyoruz herkesin ailesi büyüdü ve herkes kendi ailesiyle takılıyor :)) Birtek kuzen Tala ve ben en sık görüşüp birbirimizi asla yalnız bırakmıyoruz.


Artık ziyaretler İstanbulda yapılıyor ve herkesin farklı hayat mücadelesi arasında görüşmeye çalışıyoruz. Bizim çocuklarımız bizler kadar görüşürler mi? Hayır. Bizler gibi rahat oynayabilecekleri ortamları olacakmı? Hayır. Gecelerini birlikte geçirecekler mi? Hayır.Çatapat alıp rahatça patlatabilecekler mi? Hayır. Bizim çocuklarımız bizim aldığımız oyuncaklarla evde oynayarak büyüyecekler yada kreşte. Onlar için en sosyal ortam kreşler. Sokakta maç yapma keyfini yaşamayacaklar. Kızlar arkadaşlarıyla rahatça evcilik oynayamayacaklar. Neyse ben bunu yazmaya devam edersem yazacak çoooook şey var daha...


Gelelim yine bayrama!!!Ve ben bu mücadele içinde oğluma hala bayramlık alamadım... Sevgili annemin "olsun alma bir sürü yeni kıyafeti var onları giysin" demesine karşın bayramın ayrı bir yeri olduğunu düşünerek ve annemin babamın ne olursa olsun bize bayramda aldıkları yeni kıyafetleri düşünerek mutlaka oğluma bayramlık alacağım... Bunu anneme söylediğimde gözlerinin dolduğunu hissettim çünkü telefonda konuşuyorduk... O günleri hatırlayınca sanırım beni anladı... Bayramlık alamazsa eğer çünkü kendisi örerdi canım annecim benim. Bu senede Alperene bir sürü süeter ördü ama ona aldığım ipten bayramlık süeter örmesini istemiştim onu unutmuş :)))


Birazdan alışveriş maceram başlayacak. Gelince anlatırım neler aldığımı :)))
Bu arada bayramlarımı geçirdiğim Uzunköprünün resminide paylaşmak istedim.


Sevgiler,


Badem Kraker


Not : Bu bayramda her bayram gibi oğluma en güzel ciciler almak için alışverişe çıkacağım... Şeker toplatacağım ona ben her ne kadar hiç toplamamış olsamda... Herkese kırgında olsam yinede ziyaretlerine gidip ellerini öpeceğim...

7 yorum:

  1. Pınar'cım benim ne güzel bir yazı haklısın büyüklük en yüce erdemdir. Kırgınlık olsa bile alttan almak senin kişiliğinin ispatıdır akıllı dostum benim.

    YanıtlaSil
  2. Bende bayram yaklaştığındanmıdır nedir bilmiyorum,hep içimde bir yerlerde kırgın olduklarımı rüyamda görür oldum bu günlerde.Bu gecede bu yazıyı okumadan önce anne ve babamı gördüm rüyamda.İkisinede kırgın değilim ama ayrı oldukları için ayrı çatılar altında geçireceğim ilk bayram olacak bu.Ne kadar bayram olabilirse..Çocukken hatırlıyorum da en az 15 gün öncesinde bayramlıklarımız alınır,babam çok istediğimiz şeyleri hep son güne bırakır o gün alır gelir sevince boğardı.Elbiseleri ayakkabılarımı başucuma özenle dizer,sabah annemin 'canlarıımm uyanınn bayram sabahhıı' sesini duymadan uyansam da kalkmazdım.Evet yazın biraz içimi buruklaştırdı ama bunları yaşamış olmak bile hiç olamamasından güzel dimi :)

    YanıtlaSil
  3. bayram üstü süper geldi gerçekten teşekkürler. öyle aileleri tutan direklere birşeyler olunca hiçbirşey onların olduğu zamanki gibi olmuyor.
    füzeler, torpiller, çatapatlar, kız kaçıranlar bunlar için hiçbir şey demiyorum zaten. maceralara girince çıkamayabilirim.
    hele o bayramlık heyecanı ne zaman kaybettim bilmiyorum ama kaybettiğim en önemli heyecanlarımdan biriydi.
    tekrar teşekkürler bayram üstü harika geldi :)

    YanıtlaSil
  4. Edacım,
    Evet en büyük erdem alttan almak ama insanlar artık alttan alacak yer bırakmadılar beee :(

    YanıtlaSil
  5. Şevvalcim, o bayramlık heyecanını asla unutmuyorum... Kaç gün yanımda yatırırdım acaba elbiselerden çok ayakkabılarımı :)) başucumdan ayırmazdım..

    YanıtlaSil
  6. Mustafa,

    bayramlık heyecanı mı? o ne :))) Valla unuttum... Bayramdan bayrama yeni kıyafetler alındığı için bir başkaydı... Şimdi ben çocuğa ne beğenirsem alıyorum... Çocuk niye başucunda yatırsın ki onları... Niye bizim gibi heyecandan ölsün bayram sabahı gelsede giysem diye... Ahh ahhh... Bizmi yaptık bu dünyayı böyle yoksa değişen dünyaya ayakmı uydurduk bilmiyorum... Bunu Omar'e söyleyelimde işlesin blogunda... :)

    YanıtlaSil
  7. ben de uzunköprülüyümmm:)çok sevindim o resmi gördüğüme

    YanıtlaSil