ÇOK GÜZEL KONUŞUYORUM DEĞİL Mİ?

Benim sevgili ağabeyim doğduğunda annem başta olmak üzere bütün ev halkı, konu komşu kim varsa işte yakınlarda deli olmuş onun şirinliğiyle... Ve büyük bir heves ve umutla onun konuşacağı an beklenmiş öyle ki uyanık olduğu her vakitte ağabeyime sürekli konuşma egzersizleri yaptırılmış. :)) Ve beklenen an gelmiş ağabeyim konuşmaya başlamış ( hem de ne konuşmak, bu sefer de oğlum sus ne olur diye yalvarmaya başlamışlar :)). Her neyse artık konuşmayıda öğrendiğine göre ee zaten yürümeyi de biliyor ozaman kapının önünde arkadaşlarıyla oynabilir diye düşünülmüş ve ağabeyim ilk defa annesi yanında yokken bir arkadaşıyla dışarı çıkmış. Ondan üç dört yaş büyük arkadaşı bir saat zor dayanmış sonra bizim evin kapısına dikilmiş vee... :))) 'Teyze yaa bıktım yaa bu bir şey söylüyor sonra da hemen ben ne güzel konuşuyorum değil mi diyor yeter yaaa...' diye isyan etmiş zavallı. :)) Siz siz olun ilgi olayını abartmayın. Sonra böyle sonuçlara neden olabiliyor. Mazallah kendine haddinden fazla hayran bir nesil yetiştirebiliriz. Allah korusun vallahi. Neyse bizimkiler önlemi erken almış da ağabeyim tez yoldan kurtarılmış. :))




Not: Ama abiiiciiimmm sen gerçekten çoook güzel konuşuyorsun yaa... :)))